Βιβλίο ή e-book;

Ποιο είναι καλύτερο για τη μνήμη, την αντίληψη και την κατανόηση .

Τα e-books έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή τα τελευταία χρόνια, πολλοί είναι ωστόσο αυτοί που δεν θα άλλαζαν με τίποτα την απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση ενός βιβλίου από χαρτί.

Σε τι διαφέρει όμως το διάβασμα ηλεκτρονικών βιβλίων από εκείνο των κανονικών;

Οι ερευνητές του Dartmouth College διαπίστωσαν ότι το e-διάβασμα μάς κάνει να χάνουμε την ικανότητα της αφηρημένης σκέψης και της σύνθεσης της γενικότερης εικόνας των πληροφοριών που λαμβάνουμε.

Σε σχετικό πείραμα έδωσαν το ίδιο κείμενο σε δυο ομάδες συμμετεχόντων. Τα άτομα της πρώτης ομάδας το διάβασαν σε κανονικό χαρτί, ενώ εκείνα της δεύτερης σε ηλεκτρονική μορφή.

Στη συνέχεια έθεσαν ερωτήσεις στους συμμετέχοντες για την ιστορία που διάβασαν και παρατήρησαν ότι σε ότι αφορά τις αφηρημένες ερωτήσεις όσοι διάβασαν την ιστορία στο χαρτί σκόραραν υψηλότερα (66% σωστές απαντήσεις) συγκριτικά με όσους διάβασαν την ιστορία ηλεκτρονικά (48% σωστές απαντήσεις). Αντιθέτως στις πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις αναφορικά με λεπτομέρειες οι όροι αντιστράφηκαν με τους ψηφιακούς αναγνώστες να έχουν 73% σωστές απαντήσεις σε σύγκριση με το 58% των παραδοσιακών αναγνωστών.

Δεδομένου ότι η ικανότητα της αφηρημένης και αφαιρετικής σκέψης θεωρείται σύμφωνα με τους ψυχολόγους σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει όχι μόνο την αντίληψη και την κατανόηση, αλλά και την αυτοεκτίμηση και την αναζήτηση στόχων στη ζωή, οι ερευνητές εφιστούν την προσοχή σε αυτή τη διάσταση της ηλεκτρονικής ζωής που δεν είναι αμελητέα.

Source: Βιβλίο ή e-book; Ποιο είναι καλύτερο για τη μνήμη, την αντίληψη και την κατανόηση – Αντικλείδι

Η Μεγάλη Βιβλιαγορά της Αρχαιολογικής Εταιρείας

Μεγάλο bazaar βιβλίων διοργανώνει τον Δεκέμβριο η Αρχαιολογική Εταιρεία. Θα διατεθούν πολλά αρχαιολογικά και ιστορικά βιβλία αλλά και μεγάλη ποικιλία από βιβλία τέχνης, λαογραφίας, νομικά καθώς και παλαιά συλλεκτικά.

Το bazaar θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 14, την Παρασκευή 15 και το Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2023, στη μεγάλη αίθουσα του μεγάρου της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας (Πανεπιστημίου 22).

Ο κατάλογος των βιβλίων εμφανίζεται στην ιστοσελίδα της Αρχαιολογικής Εταιρείας: https://www.archetai.gr/images/pdfs/Misc/BooksBazaar2023.pdf

Ωράριο: Πέμπτη, Παρασκευή, 11.00-19.00. Σάββατο 10.00-14.00.

Πληροφορίες: 210 3626043 

Πηγή:

https://ellas2.wordpress.com/2023/12/02/%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%b7-%ce%b2%ce%b9%ce%b2%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%b9%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Πεθαίνουμε μόνο μια φορά, ζούμε κάθε μέρα…

«Κνωσός, Παρθενώνας, Αγιά Σοφιά… ΕΡΤ»

Δωρεάν διάθεση ebook

Το βιβλίο με τίτλο «Κνωσός, Παρθενώνας, Αγιά Σοφιά… ΕΡΤ» θα διατίθεται και σαν ebook (pdf), δωρεάν.

Η έντυπη έκδοση του βιβλίου βγήκε στα βιβλιοπωλεία στις αρχές του 2019. Ενάμιση χρόνο μετά, έχω μαζέψει από φίλους και από αγνώστους, αρκετές σκέψεις, απόψεις και κριτικές, για να προχωρήσω στο επόμενο βήμα. Τις περισσότερες φορές μιλάμε -και γράφουμε- όταν δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Απλά φλυαρούμε…. Έχει λοιπόν αυτό το βιβλίο κάτι ενδιαφέρον, να πει;

Απ’ τα πρόσωπα του βιβλίου, το περισσότερο ενδιαφέρον βρέθηκε, φυσικά, να είναι η Δανάη, η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος, αλλά η έκπληξη είναι στη 2η θέση, που δεν αφορά ούτε το αγόρι της, ούτε την φίλη της. Τη 2η θέση την κλέβει ο Σωτήρης, ένας ιδιόρρυθμος φίλος, ‘σοφός-τρελός’, πολύ διαβασμένος, αλλά και συνομωσιολόγος.

Χαρακτηριστικό σχόλιο: «Ήταν τεκμηριωμένος, μεθοδικός και πειστικός. Θέματα που γελούσα μαζί τους και τα κορόιδευα, με έκανε να τα δω με σοβαρότητα. Κυρίως, όμως με συγκλόνισε το γεγονός πως, το τελικό του συμπέρασμα είναι και το μόνο που μπορεί και επαληθεύει όλα τα δεδομένα… αρχαία και σύγχρονα….» Αυτό το σχόλιο -που σε διάφορες παραλλαγές ήρθε από πολλές πλευρές- με άφησε με την υποψία, πως η ΕΡΤ ίσως να ήταν μόνο η αφορμή.

Μα τι λέει αυτό το βιβλίο;

Πρόκειται για μυθιστόρημα, που με όχημα την προσωπική ιστορία της Δανάης -μιας νεαρής δημοσιογράφου- ξεκινάει με τη σύγχρονη καθημερινότητα μιας Ελλάδας γονατισμένης απ’ την κρίση, για να ‘απογειωθεί’ σιγά-σιγά σε ένα ‘θρίλερ γνώσης’, καθώς η έρευνα την οδηγεί σε ευρήματα που αποκαλύπτουν ‘ξεχασμένα’, ‘απαγορευμένα’ ή και σκόπιμα ‘παρερμηνευμένα’ κομμάτια απ’ την ιστορία και τις παραδόσεις μας.

Κομμάτια απ’ την ιστορία και τις παραδόσεις μας, που σε κάποια σημεία, τρομοκρατούν τη Δανάη (ίσως και τον αναγνώστη) και την υποχρεώνουν να τα αμφισβητήσει.

Κομμάτια απ’ την ιστορία και τις παραδόσεις μας που -όπως το εξηγεί ο Σωτήρης- αποτελούν κορυφαίο κληροδότημα, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Κομμάτια απ’ την ιστορία και τις παραδόσεις μας, που κάποιοι μας επέβαλαν, να τα ξεχάσουμε. Είμαστε, όμως καταδικασμένοι. Δεν θα βρούμε την ταυτότητά μας, αν δεν θυμηθούμε. Γιατί ‘α-λήθεια’ είναι η μη-λήθη. Η ενθύμηση….

Όμως… λέει αλήθεια ο Σωτήρης για όλα αυτά τα «παράδοξα», ή τα έχει βγάλει απ’ το μυαλό του; Κάθε αναγνώστης θα πρέπει να κρίνει και να αποφασίσει.

Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο δωρεάν σε μορφή pdf εδώ https://pdfhost.io/v/J0iTDcI6Q_74.pdf

Μοναδική παράκληση: Αν θέλετε  Πατήστε το κουμπί ‘κοινοποίηση’  για να επαναληφθεί η δημοσίευση και στη δική σας σελίδα στο facebook ώστε να μπορούν και οι φίλοι σας να το γνωρίσουν και να το κατεβάσουν.

Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο και σε έντυπη μορφή από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, ή και απ’ τις εκδόσεις ‘Οσελότος’.

Πως να καταλάβεις έναν ψεύτη;

Ωριμάζοντας γινόμαστε όλο και νεότεροι. Έρμαν Έσσε

Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΙ μπορεί κανείς να τους φανταστεί απίστευτα γέρους, αυτοί ακριβώς κάνουν και τους καλύτερους γέρους.

Το ΟΤΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ αρέσει να επιδεικνύονται λιγάκι και ταυτόχρονα μπορεί να τολμούν κάποια πράγματα, κάτι που οι γέροι δεν μπορούν πια να κάνουν, τελικά δεν είναι ανυπόφορο. Τα πράγματα όμως γίνονται άσχημα εκείνη την ολέθρια στιγμή που ο γέρος, ο αδύναμος, ο συντηρητικός, ο φαλακρός, ο οπαδός της παλιάς μόδας το παίρνει προσωπικά και μονολογεί: το κάνουν σίγουρα για να με πειράξουν! Από τη στιγμή αυτή τα πράγματα γίνονται ανυπόφορα κι αυτός που σκέφτεται έτσι είναι χαμένος.

Το ΝΑ ΤΟΝΙΖΟΥΜΕ ή να οργανώνουμε τα νιάτα δεν το συμπαθούσα ποτέ. Νέοι και γέροι υπάρχουν τελικά μόνο μεταξύ των μέτριων ανθρώπων. Όλοι οι προικισμένοι και πιο ξεχωριστοί άνθρωποι είναι πότε γέροι και πότε νέοι, έτσι όπως είναι πότε χαρούμενοι και πότε λυπημένοι. Δουλειά των μεγαλυτέρων είναι να χειρίζονται την ικανότητά τους ν’ αγαπούν πιο ελεύθερα, πιο παιχνιδιάρικα, πιο έμπειρα, πιο καλοσυνάτα απ’ ό,τι τα νιάτα μπορούν. Τα γηρατειά κρίνουν πάντα με ευκολία τους νέους ως μικρομέγαλους. Όμως τα γηρατειά είναι αυτά που πάντα μιμούνται τη συμπεριφορά και τους τρόπους της νιότης, είναι τα ίδια φανατικά, είναι τα ίδια άδικα, μακαρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους και είναι ελαφρώς προσβεβλημένα. Τα γηρατειά δεν είναι χειρότερα από τα νιάτα, ο Λάο Τσε δεν είναι χειρότερος από τον Βούδα, το μπλε δεν είναι χειρότερο από το κόκκινο. Τα γηρατειά υποτιμούνται μόνο όταν θέλουν να παραστήσουν τα νιάτα.

**

Αυτό ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ με αηδιάζει είναι πρώτον η ανόητη λατρεία της νεότητας και της νεανικότητας, όπως αυτή ανθεί, για παράδειγμα, στην Αμερική, κι έπειτα ακόμα περισσότερο το να επιβάλλεται η νεότητα αυτή ως κοινωνικό στρώμα, ως κοινωνική τάξη, ως «κίνημα».

Είμαι ΕΝΑΣ ΠΑΛΙΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ και συμπαθώ τα νιάτα, θα ήταν όμως ψέματα αν έλεγα ότι με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Για τους ηλικιωμένος, τουλάχιστον σε εποχές τέτοιας μεγάλης δοκιμασίας όπως τώρα, υπάρχει μόνο ένα ενδιαφέρον ζήτημα: το ζήτημα του πνεύματος, της πίστης, του είδους της σκέψης και της ευλάβειας που δοκιμάζεται, που μπορεί να αντιμετωπίζει τον πόνο και το θάνατο. Η αντιμετώπιση του πόνου και του θανάτου είναι καθήκον των γηρατειών. Το να είναι κανείς ενθουσιασμένος, να συμπαρασύρεται, να είναι ζωηρός, είναι ψυχική διάθεση της νεότητας. Μπορούν να είναι φίλοι, μιλούν όμως δύο γλώσσες.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ γράφεται κυρίως από τους πρωτόγονους και από τους νέους, αυτοί φροντίζουν για την πρόοδο και την επιτάχυνση με την έννοια της κάπως θεατρικής φράσης του Νίτσε «Αυτό που θέλει να πέσει πρέπει και να το σπρώξουμε». (Εκείνος, ο υπερευαίσθητος, δεν θα μπορούσε ποτέ να δώσει αυτή τη σπρωξιά σ’ ένα γέρο ή άρρωστο άνθρωπο ή ζώο.) Χρειάζονται όμως πάντα, για να διατηρεί η ιστορία και νησίδες ειρήνης και να παραμένει ανεκτή, και οι αναστολές και ο συντηρητισμός ως αντίρροπες δυνάμεις – αυτό το καθήκον πέφτει στους καλλιεργημένους και στους ηλικιωμένους. Αν λοιπόν ο άνθρωπος που σκεφτόμαστε κι επιθυμούμε ακολουθήσει άλλους δρόμους από τους δικούς μας και εξελιχθεί σε κτήνος ή μυρμήγκι, τότε παραμένει υποχρέωσή μας να βοηθήσουμε να επιβραδυνθεί όσο το δυνατό περισσότερο αυτή η διαδικασία. Ασυνείδητα αφήνουν μάλιστα οι μαχητικές δυνάμεις να υπάρχει στον κόσμο αυτή η αντίρροπη τάση, φροντίζοντας εκτός από τους εξοπλισμούς και τα προπαγανδιστικά μεγάφωνα -αν και αρκετά αδέξια- και τις πολιτιστικές επιχειρήσεις τους.

———-

Απόσπασμα από το βιβλίο Έρμαν Έσσε “Ωριμάζοντας γινόμαστε όλο και νεότεροι”

πηγή: https://antikleidi.com/2015/01/15/hesse_orimazontas/

«Ολοι έχουμε μια ιστορία να διηγηθούμε»

 

• 

Για να μη χάνονται πολύτιμες εμπειρίες της οικογενειακής ιστορίας.

 

«Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο παππούς μου είχε πολεμήσει στους Βαλκανικούς. Οταν ζούσε ο παππούς μου δεν είχα κανένα ενδιαφέρον να μάθω για τους Βαλκανικούς Πολέμους. Σήμερα ο θείος μου έχει πεθάνει και η μητέρα μου έχει άνοια», λέει η κ. Σοφίκα Ελευθερουδάκη στην «Κ». Δεν υπάρχει κάποιος να διηγηθεί και ενδεχομένως να καταγράψει αυτές τις πολύτιμες εμπειρίες, σκόρπισαν στον αέρα της οικογενειακής τους ιστορίας.

Συνέβαλε και αυτή η πολύ προσωπική σκέψη στην ανάπτυξη της πρωτοβουλίας «Γράψε, Μπορείς!» από τον «Ελευθερουδάκη», με την οποία οι δύο ιδιοκτήτριες της οικογενειακής επιχείρησης Μαρίνα και Σοφίκα απευθύνουν έκκληση σε όποιον επιθυμεί να καταγράψει και να εκδώσει τις αναμνήσεις του να μη διστάσει: είναι ευκολότερο, λένε, απ’ ό,τι νομίζει κανείς. «Οταν τα παιδιά μας ήταν μικρά, τους άρεσε πολύ να ακούν τις ιστορίες που τους έλεγε ο μπαμπάς τους για την παιδική του ηλικία. Ιστορίες από το σχολείο, τον αυστηρό λυκειάρχη, τα παιχνίδια, τις διακοπές με τις θείες, τις σκανδαλιές του… Με την τεχνολογία, ο χρόνος περνά γρήγορα και οι μνήμες ξεχνιούνται. Παρά τα κινητά τηλέφωνα με τις κάμερες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι μνήμες φεύγουν μαζί με τις γενιές των γονιών μας, αφήνοντας πίσω τους ένα μεγάλο κενό, καθώς και νέους ανθρώπους, που μπορεί να παίζουν στα δάχτυλα την τεχνολογία, αλλά δεν έχουν ιδέα για το πώς έζησαν οι παππούδες και προπάπποι τους».

Πού απευθύνονται; Μεταξύ άλλων, στον ταξιδιώτη που θέλει να θυμάται τα ταξίδια του, στον επιχειρηματία που επιθυμεί να διηγηθεί την ιστορία της επιχείρησής του, στους κατοίκους μιας περιοχής που θέλουν να καταγράψουν την ιστορία του τόπου τους. Στην καταπληκτική μαγείρισσα που θέλει να κάνει τις συνταγές της βιβλίο, αλλά και στην εγγονή της που θέλει να καταγράψει τις συνταγές της γιαγιάς της. Πού αλλού; Στη μαμά που θέλει να χαρίσει στους παππούδες το «βιβλίο» με τις ζωγραφιές των εγγονιών τους, αλλά και στην ίδια που θέλει να γράψει για τη δική της ζωή, όταν ήταν μικρή, για τα παιδιά και τους φίλους της. Στον διπλωμάτη, που θέλει να μοιραστεί τις εμπειρίες του, στον ταξιτζή που έχει μαζέψει ολόκληρο θησαυρό από αυτά που του λένε οι πελάτες του, στον καπετάνιο που δεν θέλει να ξεχάσει τα ταξίδια της ζωής του, στον συνταξιούχο που έχει ζήσει την περιπέτεια της ζωής και επιτέλους έχει χρόνο να την περιγράψει.

«Ο βιβλιοπώλης είναι μια γεννημένη προξενήτρα. Φέρνει κοντά τους ανθρώπους με τα βιβλία. Στόχος μας με το “Γράψε, Μπορείς!”, είναι να φέρουμε τους ανθρώπους που θέλουν να γράψουν, πιο κοντά στο να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους και να προτρέψουμε όλους να καταγράψουν τις αναμνήσεις τους» λένε οι δύο γυναίκες. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η έκδοση ενός βιβλίου είναι πια πολύ πιο απλή υπόθεση. «Παλιότερα, ένας συνταξιούχος που ήθελε να εκδοθεί έπρεπε να πληρώσει μία περιουσία», μας λέει η Σοφίκα Ελευθερουδάκη. «Πολλοί έδιναν το εφάπαξ τους. Είχαν καημό να βγάλουν βιβλίο για ένα θέμα και έμπλεκαν με διάφορους απατεώνες που τους υποχρέωναν να το βγάλουν σε 3.000 κομμάτια, σε χάλια χαρτί. Τα βιβλία έμεναν στις αποθήκες. Εμείς λέμε ότι δεν χρειάζεται αυτό. Υπάρχουν οι ψηφιακές εκδόσεις, με τις οποίες μπορείς να βγάλεις 50 αντίτυπα απλά για να τα δώσεις στους φίλους σου». Σε λίγο καιρό, θα μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες στο books.gr.

 

 

 

Source: ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ «Ολοι έχουμε μια ιστορία να διηγηθούμε» | Ελλάδα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο μαραθωνοδρόμος Χαρούκι Μουρακάμι – ΕΛΛΑΔΑ – ΙΑΠΩΝΙΑ

Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους συγγραφείς της εποχής μας και ένας από τους υποψήφιους για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Χαρούκι Μουρακάμι (γεννήθηκε στο Κιότο το 1949) εκτός από συγγραφέας είναι ένας έμπειρος δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Έχει τρέξει σε πάνω από 25 Μαραθώνιους, ακόμα και στον υπερμαραθώνιο του Χοκάιντο (100 χλμ).

Ο πρώτος του Μαραθώνιος ήταν στην Αθήνα το 1983, όπου έτρεξε μόνος την αντίθετη διαδρομή, από την Αθήνα στο Μαραθώνα. Όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, αφού ασχοληθεί για μερικές ώρες το πρωί με το γράψιμο, τρέχει κατά μέσο όρο 10 χιλιόμετρα, 6 μέρες την εβδομάδα.

Το 1982, αφού πούλησε το τζαζ μπαρ του για ν’ αφοσιωθεί στο γράψιμο, ο Χαρούκι Μουρακάμι αποφάσισε ν’ αρχίσει να τρέχει.

Στο βιβλίο του που αφορά στο τρέξιμο  «Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο» (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2011) γράφει: «Δεν ξεκίνησα να τρέχω επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω δρομέας. Όπως δεν έγινα μυθιστοριογράφος επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω μυθιστοριογράφος. Μια μέρα, έτσι στο άσχετο, μου ήρθε να γράψω ένα μυθιστόρημα. Και μια μέρα, έτσι στο άσχετο, άρχισα να τρέχω – επειδή απλώς το ήθελα».

«Καθώς τρέχω λέω στον εαυτό μου να σκεφτεί ένα ποτάμι. Και σύννεφα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν σκέφτομαι τίποτα. Το μόνο που κάνω είναι να τρέχω ασταμάτητα μες στο δικό μου, οικείο, χειροποίητο κενό, την δική μου προσωπική νοσταλγία. Κι αυτό είναι υπέροχο. Ας λένε ό,τι θέλουν».

Για τον ελληνικό Μαραθώνιο το 1983 του αφηγείται: «Ήταν Ιούλιος. Έκανε ζέστη, ακόμη και νωρίς το πρωί. Δεν είχα ξαναπάει στην Ελλάδα. Έμεινα έκπληκτος. Μετά από μισή ώρα είχα βγάλει το πουκάμισό μου. Έτρεχα και ονειρευόμουν μια παγωμένη μπύρα μετρώντας κουφάρια από σκυλιά και γάτες που κείτονταν κατά μήκος του δρόμου. Ήμουν εξοργισμένος με τον ήλιο. Το σώμα μου είχε καεί και το δέρμα μου έβγαζε φουσκάλες. Έκανα τη διαδρομή σε 3 ώρες και 51 λεπτά. Όταν έφτασα στο τέρμα πήγα σε ένα πρατήριο βενζίνης και ήπια τη μπύρα που είχα ονειρευτεί. Όταν ο υπάλληλος του βενζινάδικου άκουσε τι είχα κάνει, μου πρόσφερε ένα μπουκέτο λουλούδια».

Το 2005 σε μια συνέντευξη στο αμερικανικό περιοδικό Runners world ο δημοσιογράφος ρώτησε τον Ιάπωνα συγγραφέα για το αγαπημένο του μέρος να τρέχει. Ο Μουρακάμι απάντησε: «Σε ένα μικρό νησί στην Ελλάδα. Επειδή ήμουν ο μόνος δρομέας στο νησί υπήρχε αναπόφευκτα κάποιος που θα μου φωνάξει «γιατί τρέχεις;», «δεν κάνει κακό στην υγεία σου;» ή «δεν θέλεις να σταματήσεις για ένα ούζο;». Ήταν αρκετά διασκεδαστικό !».

 

 

Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο από το public

.

 

Source: Ο μαραθωνοδρόμος Χαρούκι Μουρακάμι – ΕΛΛΑΔΑ – ΙΑΠΩΝΙΑΕΛΛΑΔΑ – ΙΑΠΩΝΙΑ

Πύλη εισόδου, Μάρω Δούκα, εκδ. Πατάκη

Πύλη εισόδου, Μάρω Δούκα, εκδ. Πατάκη
Η συγγραφέας περιγράφει το δέκατο κατά σειρά βιβλίο της: Μια γυναίκα που προσπαθεί να φανταστεί τη ζωή της, να την περιποιηθεί, να την εκθέσει, να τη ζυγίσει, να την εντάξει, να τη δικαιώσει. Ως συγγραφέας, από δημοσίευση σε δημοσίευση στο φέισμπουκ, με όλα τα επινοημένα, επιθυμητά ή και ανεπιθύμητα πρόσωπά της… Σαν κωμωδία ή σαν τραγωδία… Μια γυναίκα –ή και μια κοινωνία– στα όριά της. Μια περιδιάβαση στην Αθήνα του σήμερα μέσα από τη ματιά μιας ηλικιωμένης, θεατρικής Αθηναίας.

.

 

Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο από το public

 

 

 

πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/book/591832_46-vivlia-poy-molis-kykloforisan-ta-diavasame-kai-ta-proteinoyme

Λόγω τιμής, Μιρέλα Παπαοικονόμου, εκδ. Πατάκη

Λόγω τιμής, Μιρέλα Παπαοικονόμου,

εκδ. Πατάκη.

Η σειρά που έγραψε η Μιρέλλα Παπαοικονόμου  στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εκδίδεται για πρώτη φορά σε μυθιστόρημα και μας θυμίζει πώς ξεκίνησαν όλα για τον Μάνο, τον Μιχάλη, την Ηρώ, τον Βασίλη, τον Άρη, τη Μάνια και την Αθηνά, την παρέα που φέτος, είκοσι χρόνια μετά, επιστρέφει στη μικρή οθόνη.

Η αφηγηματική απόδοση είναι του Βασίλη Τακίρογλου.

.

 

 

 

.

 

 

Μπορείτε να αγοράσετε το βιβλίο από το public

 

 

.

 

πηγή : https://www.athensvoice.gr/culture/book/591832_46-vivlia-poy-molis-kykloforisan-ta-diavasame-kai-ta-proteinoyme