A
30 τετραγωνικά στο ισόγειο υπερυψωμένης μονοκατοικίας στην οδό Θράκης 40.
600μ από το στρατόπεδο
Θέρμανση: φυσικό αέριο με αυτονομία.
Διαθέτει: Aircondition – ψυγείο – κουζινάκι – κρεβάτι.
ΧΩΡΙΣ κοινόχρηστα.
170 ευρώ συζητήσιμη
Πληροφορίες 2109609067 και 6938938736
Είναι σύμβολα ειρήνης, χαριτωμένα πλάσματα και εξαιρετικά προσαρμόσιμα σε δύσκολες συνθήκες ή «οι αρουραίοι των ουρανών», που μπορεί να σπείρουν επιδημίες σε ολόκληρες πόλεις; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Είναι και τα δύο γκρίζα και «βρoμερά», τρέφονται με σκουπίδια κι έχουν τόσο καλά προσαρμοστεί στις δύσκολες συνθήκες της πόλης, που είναι αδύνατο να τα εξοντώσεις. Με κανέναν τρόπο. Πολλαπλασιάζονται και τα δύο με τέτοιους ρυθμούς που σε μερικά χρόνια θα υπάρχουν σε (ακόμα πιο) τεράστιους πληθυσμούς σε κάθε γωνιά της Γης και δεν τα φοβίζει τίποτα. Έχουν γίνει ατρόμητα και θρασύτατα. Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι όσο αυξάνεται ο αριθμός τους, τόσο μεγαλύτερη είναι και η απειλή για τη δημόσια υγεία. Τα περιστέρια και οι αρουραίοι είναι δύο από τα είδη που μετακόμισαν από πολύ νωρίς στις μεγάλες πόλεις, έμαθαν να επιβιώνουν ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες και ανέπτυξαν ιδιαίτερη ευφυΐα που τα βοήθησε να προσαρμοστούν ακόμα και στο πιο εχθρικό περιβάλλον. Η Αθήνα δεν έχει τόσους αρουραίους όσους έχει το Λονδίνο ή η Νέα Υόρκη, αλλά από απόψεως περιστεριών τις συναγωνίζεται μια χαρά. Και όσο περνάει ο καιρός, οι «αρουραίοι του ουρανού» πολλαπλασιάζονται και γίνονται ένα σοβαρό πρόβλημα. Το περασμένο καλοκαίρι ο Σ. έκανε αιμόπτυση στα καλά καθούμενα. Δεν είχε ποτέ πρόβλημα υγείας, ούτε άλλα συμπτώματα και στο νοσοκομείο που πήγε δεν του έβρισκαν τίποτε απολύτως. Μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, οι γιατροί δεν ήξεραν τι είχε και κανείς δεν μπορούσε καν να το φανταστεί. Η περιπέτεια του Σ. δεν είχε καλό τέλος. Έχασε τη ζωή του μετά από δυο μήνες ταλαιπωρίας και ούτε ένας δεν εντόπισε τι του είχε συμβεί. Το κατάλαβαν πολύ αργά, όταν ο μύκητας είχε προσβάλει όλα τα εσωτερικά του όργανα και ήταν αδύνατο να εξοντωθεί. Επρόκειτο για τον Cryptococcal Meningitis, τον κρυπτόκοκκο, που υπάρχει στις κουτσουλιές των περιστεριών. Έκανε δουλειές στον κήπο, ήρθε σε επαφή με τα περιττώματα των περιστεριών και από μια αμυχή ο μύκητας μπήκε στον οργανισμό του. «Πολλά περιστέρια είναι φορείς μικροβίων και δυνητικά μπορεί να μεταφέρουν ασθένειες σε ανθρώπους, τόσο μέσω των περιττωμάτων τους όσο και μέσω απλής επαφής» λέει ο παθολόγος κ. Χρόνης Δασκαλάκης. «Δεν πρέπει να παραλείψουμε, επίσης, ότι η παρουσία τους σε συστήματα εξαερισμού μπορεί να διασπείρει μολύνσεις και στο εσωτερικό των κτιρίων. Οι συνηθέστερες ασθένειες που έχουν αναφερθεί ότι σχετίζονται με τα περιστέρια και ενδέχεται να παρουσιαστούν στο ιατρείο είναι μυκητιάσεις, όπως η κρυπτοκοκκίαση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μηνιγγίτιδα, διαρροϊκές συνδρομές, όπως οι σαλμονελώσεις, και νόσοι από κολοβακτηρίδια. Άλλες παθήσεις, πολύ πιο σπάνιες, είναι η ψιττάκωση, η εγκεφαλίτιδα, καθώς και η νόσος Newcastle. Στα παράσιτα των περιστεριών περιλαμβάνονται επίσης είδη ψύλλων, τσιμπούρια και ψείρες, που μεταδίδονται με ευκολία στον άνθρωπο. Άλλη νόσος για την οποία ενοχοποιούνται τα περιστέρια είναι η ιστοπλάσμωση, η οποία προσβάλλει τους πνεύμονες και μπορεί να προκαλέσει και γενικευμένη λοίμωξη με πυρετό, ηπατική και νεφρική προσβολή και αναιμία, που σε ευπαθείς οργανισμούς ενδέχεται να αποβεί και μοιραία. Μια τέτοια επιδημία ιστοπλάσμωσης αναφέρεται στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ το 1978-79, με τετρακόσιες επιβεβαιωμένες περιπτώσεις νόσησης και 18 θανάτους». Παρόλο που το παράδειγμα είναι τρομακτικό, «υπάρχουν αμερικανικές μελέτες που καταδεικνύουν ότι ο κίνδυνος μετάδοσης νοσημάτων από τα περιστέρια στον άνθρωπο είναι μικρός ή αμελητέος» προσθέτει ο κ. Δασκαλάκης. «Πιστεύουμε ότι, από τη στιγμή που αναφέρεται κίνδυνος μετάδοσης νοσημάτων από τα περιστέρια, οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, με ειδικά μέτρα ενημέρωσης και πρόληψης του πληθυσμού και κυρίως ανθρώπων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (π.χ. ανοσοκατεσταλμένοι, ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά)». Στη Νέα Υόρκη υπάρχουν από ένα μέχρι εφτά εκατομμύρια περιστέρια (είναι αδύνατο να υπολογιστεί ο ακριβής αριθμός τους), στη Βενετία αναλογεί ένα περιστέρι σε δυόμισι ανθρώπους, ενώ στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πόλεις, της Αθήνας συμπεριλαμβανομένης, η αναλογία είναι ένα περιστέρι ανά είκοσι κατοίκους. Κι ενώ το άγριο περιστέρι τρέφεται κυρίως με σπόρους, τα περιστέρια των πόλεων έχουν μεταλλαχθεί, τρώγοντας (και χωνεύοντας) κυριολεκτικά τα πάντα, από μπιφτέκια πεταμένων χάμπουργκερ και τηγανητά κοτόπουλα μέχρι εμετούς. Όταν ο πληθυσμός των πόλεων έφτασε σε αριθμούς-ρεκόρ τον 20ό αιώνα και η τροφή έγινε φτηνή, το περιστέρι βρήκε τις ιδανικές συνθήκες για να πολλαπλασιαστεί. Άρχισε να τρέφεται από τα σκουπίδια ή απευθείας από τη συνδρομή φιλόζωων που τα ταΐζουν συστηματικά (όταν δεν μπορείς ή δεν θέλεις να έχεις κατοικίδιο, το περιστέρι είναι μια εύκολη σύνδεση με τη φύση). Και ενώ μπορεί να γίνει το ίδιο επικίνδυνο με τους αρουραίους για τη δημόσια υγεία και να είναι ακόμα πιο ενοχλητικό, αν σκοτώσεις περιστέρι, τίθεται θέμα ηθικής, επειδή θεωρείται σύμβολο αγνότητας, ειρήνης και αγάπης. Ένα σύμβολο που παράγει 12 κιλά απορριμμάτων τον χρόνο κι εκτοξεύει βόμβες μικροβίων σε όποιον άτυχο βρεθεί στον δρόμο του. (Όσο για την αιτία που θεωρείται σύμβολο ειρήνης και αγάπης, δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Πλακώνονται συνέχεια μεταξύ τους για το φαγητό ή για την επιλογή συντρόφου και μετά τον αλλάζουν εύκολα, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Ζευγαρώνουν με ό,τι βρεθεί μπροστά τους, οπότε αυτά περί αιώνιας ερωτικής πίστης και αφοσίωσης είναι μάλλον μύθος). Πολλές μεγάλες πόλεις έχουν επιχειρήσει να λάβουν μέτρα για να μειώσουν τον πληθυσμό τους, κυρίως επειδή λερώνουν τα δημόσια κτίρια και τα μνημεία. Και σε αρκετές περιπτώσεις, τα καταστρέφουν. Από τις αρχές του 20ού αιώνα έχουν δοκιμάσει να τα δηλητηριάσουν, να τα πυροβολήσουν, να τα ψήσουν με ηλεκτρικό ρεύμα, να τα ταΐσουν με αντισυλληπτικά χάπια, να τα τρομάξουν με γεράκια ή με ήχους υψηλών ντεσιμπέλ, αλλά τίποτα δεν τα πτοεί. Στο Λονδίνο έβαλαν ηχεία με τρομακτικούς θορύβους και το μόνο που κατάφεραν ήταν να τα διώξουν από την πλατεία Τραφάλγκαρ και να τα οδηγήσουν σε άλλη περιοχή της πόλης. Επίσης, είναι παράνομο να ταΐζεις τα περιστέρια του κέντρου (και υπάρχει πρόστιμο για τους παραβάτες). «Δεν ωφελεί να τα σκοτώνεις. Έτσι κι αλλιώς, έχουν μία ασύλληπτη αναπαραγωγική ικανότητα και επιστρέφουν, ό,τι κι αν τους κάνεις. Αν ταΐζεται σωστά, σε έναν χρόνο ένα ζευγάρι μπορεί να αφήσει μέχρι και 12 απογόνους» λέει ο Γερμανός καθηγητής Daniel Haag-Wackernagel, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Basel, που μελετάει τα περιστέρια την τελευταία δεκαετία. «Ο καλύτερος τρόπος για να μειώσουμε τον πληθυσμό τους είναι να μην τα ταΐζουμε. Πολλοί λένε ότι είναι βάναυσο και σκληρό να τους στερήσεις το φαγητό, αλλά στη φύση η ξαφνική έλλειψη φαγητού είναι εντελώς φυσιολογική και αναγκάζει τα ζώα να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών ελαττώνεται, το ίδιο και οι βρομιές και οι καταστροφές στα κτίρια, ενώ δίνει και στα ίδια τα πουλιά μια καλύτερη ποιότητα ζωής: λιγότερο στρες, περισσότερο χώρο και ελεύθερες τρύπες να φωλιάσουν». Ένα περιστέρι σε εκτροφή μπορεί να ζήσει μέχρι και 15 χρόνια, ενώ το περιστέρι της πόλης σπάνια ξεπερνάει τα τέσσερα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, τα επόμενα δέκα χρόνια περισσότερα από 400 εκατομμύρια περιστέρια θα ζουν στις πόλεις της Ευρώπης. «Ό,τι και να πεις στους σκληροπυρηνικούς περιστερολάτρεις, είναι δύσκολο να τους πείσεις να μην τα ταΐσουν» λέει ο καθηγητής. «Ένας άντρας τάιζε τα περιστέρια με 15 τόνους φαγητό τον χρόνο, μέχρι που πέθανε στα 89 του. Για τους καημένους τους αρουραίους δεν ενδιαφέρεται κανείς. Αλήθεια, θα άφηνες να φωλιάσει στο μπαλκόνι σου ή θα τάιζες ποτέ έναν αρουραίο;» ===== + Facts Εξημερώθηκε πριν από 10.000 χρόνια στη Μέση Ανατολή. Υπάρχουν περίπου 300 διαφορετικές ποικιλίες και ράτσες περιστεριών. Ο άνθρωπος το εξημέρωσε για να το τρώει. Τα περιττώματά του ήταν πολύτιμο λίπασμα (κι ακόμα είναι) και ο πιο χρήσιμος ρόλος του ήταν η μεταφορά μηνυμάτων. Κανείς δεν ξέρει πού πάει ένα περιστέρι όταν πεθάνει. Παραμένει μυστήριο και αστικός μύθος. Συνήθως είναι «θύματα τροχαίων» ή γίνονται τροφή για αρπακτικά, που δεν αφήνουν υπολείμματα. Γεράκια, κουκουβάγιες, γάτες και σκυλιά είναι οι εχθροί τους. Κάποια νεαρής ηλικίας τα τρώνε άνθρωποι (μαγειρεμένα). Όπως όλα τα ζώα πριν πεθάνουν, ψάχνουν για ήσυχα και απομονωμένα μέρη για να φύγουν απ’ τη ζωή, μακριά από τις κάμερες. Κανείς δεν έχει δει ποτέ ένα ελεύθερο, γέρικο περιστέρι να πεθαίνει. ===== + 4 ασθένειες που μπορεί να κολλήσεις από περιστέρια Κρυπτόκοκκος (Cryptococcal Meningitis) Επικίνδυνος μύκητας που μπορεί να γίνει θανατηφόρος. Σαλμονέλα και listeria Δεν τα κολλάς μόνο από φαγητό, τα κουβαλούν και τα περιστέρια. Και είναι πολύ επικίνδυνα για εγκύους και μικρά παιδιά. Viral Encephalitis O ιός του Νείλου. Τα περιστέρια είναι από τους βασικούς φορείς του ιού και μπορούν να τον μεταδώσουν, αν τα τσιμπήσει κουνούπι το οποίο μετά θα τσιμπήσει άνθρωπο. Επικίνδυνη ασθένεια η οποία μπορεί, επίσης, να είναι θανατηφόρα. Κολοβακτηρίδιο (E. Coli) Συνήθως μεταδίδεται από ωμό κρέας, αλλά το έχουν και τα περιστέρια. Που σημαίνει ότι πρέπει να πλένεις τα χέρια σου κάθε φορά που έρχεσαι σε επαφή με περιστέρι (πρέπει να πλένεις τα χέρια σου συχνά, έτσι κι αλλιώς).
πηγή: Περιστέρια: Οι ενοχλητικοί συγκάτοικοι | ΘΕΜΑ | Έντυπη Έκδοση | LiFO. ΑΠΟ ΤΟΝ M. HULOT
Η κατανάλωση πολλών και πολύ λιπαρών τροφίμων προκαλεί βλάβες στα νευρικά κύτταρα που βρίσκονται στο στομάχι και τα οποία δίνουν στον εγκέφαλο το σήμα του κορεσμού.
Αυτό πιστεύει μια ομάδα αμερικανών επιστημόνων, σύμφωνα με τους οποίους η υιοθέτηση ενός ανθυγιεινού διατροφικού προγράμματος μπορεί να αλλάξει την ισορροπία των βακτηρίων στο έντερο -ενθαρρύνοντας τον πολλαπλασιασμό εκείνων που ευδοκιμούν στο λίπος και σκοτώνοντας εκείνα που προτιμούν τις πιο υγιεινές τροφές.
Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονές των νεύρων, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να μην λαμβάνει πια τα σήματα του κορεσμού, αναφέρουν σε μια πρόσφατη έρευνα.
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Τζόρτζια διεξήγαγαν έρευνες σε ποντίκια και βρήκαν, ότι η δίαιτα πλούσια σε λιπαρά αλλοίωνε τον εγκέφαλό τους.
«Όταν αλλάξαμε τη διατροφή των ποντικιών και προσθέσαμε πολλά λιπαρά, διαπιστώσαμε μια αναδιοργάνωση των εγκεφαλικών κυκλωμάτων. Αυτό προκαλεί φλεγμονές στις περιοχές του εγκεφάλου που ευθύνονται για τη διατροφική συμπεριφορά» εξήγησε ο Dr Krzystof Czaja, λέγοντας πως τα αναδιοργανωμένα κυκλώματα και οι φλεγμονές μπορεί να τροποποιούν τη σηματοδότηση του αισθήματος του κορεσμού.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε «προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ εντέρων-εγκεφάλου», με αποτέλεσμα το άτομο να αισθάνεται πείνα, παρότι έχει φάει αρκετά. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει αν αυτή η αλλαγή είναι μόνιμη.
πηγή: Πώς το πρόχειρο φαγητό μας ξεγελά και μας ρίχνει στην υπερφαγία | medicalnews.gr.
A
Το έργο με τίτλο “Το όνομά σου στα ιταλικά!” από τη δημιουργό Ελένη Γαρυφαλάκη διατίθεται με την άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή 3.0 Μη εισαγόμενο . Δημοσιεύτηκε 23rd August 2011
πηγή: Το όνομά σου στα ιταλικά!.
Νέα τάση επισκέπτεται τον κόσμο του βιβλίου στηριζόμενη στην προσφορά και την αλληλεγγύη. Η τάση αυτή ακούει στο όνομα της ανταλλακτικής βιβλιοθήκης που μπορεί να στηθεί σε κάθε γωνιά, πλατεία και δρόμο ακόμη και σε…παραλία. Χαρίζει δωρεάν ανάγνωση σε κατοίκους χωρίς να απαιτείται χρηματικό ποσό, εκείνο που χρειάζεται όμως είναι παλιά βιβλία που μπορεί να προσφέρει κανείς.
Στο πλαίσιο αυτό, η πρώτη δημόσια ανταλλακτική βιβλιοθήκη στο Δήμο Γλυφάδας είναι γεγονός στην 5η παραλία της περιοχής, που εγκαινιάστηκε στις 31 Ιουλίου. Πρόκειται για ένα νέο εγχείρημα που έρχεται να προστεθεί στον μικρό κατάλογο του http://www.vivliothiki.org , της πρωτοβουλίας των ανταλλακτικών βιβλιοθηκών που επιχειρεί να προσεγγίσει εναλλακτικά την έννοια της δημόσιας βιβλιοθήκης. Τη βιβλιοθήκη έχουν σχεδιάσει οι αρχιτέκτονες Ελευθέριος Αμπατζής και Ειρήνη-Αιμιλία Ιωαννίδου. Η κατασκευή ακολουθεί σύγχρονες επιταγές, στα πρότυπα όμως μιας παραδοσιακής βιβλιοθήκης με υλικό που διαχειρίζονται οι χρήστες της. Δεν απαιτείται συνδρομή ή χρηματικό αντίτιμο, αλλά η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή για το κοινό κάθε μέρα και για ολόκληρο το 24ωρο. Η συλλογή βιβλίων, δε, εναλλάσσεται καθημερινά, με την κάθε προσφορά έντυπου υλικού να είναι δεκτή. Στόχος του προγράμματος η προαγωγή αισθήματος κοινωνικής προσφοράς και η υπεύθυνη διαχείριση του υλικού της βιβλιοθήκης από τους χρήστες της. Ο δημόσιος χώρος επαναπροσδιορίζεται, με την εκπαιδευτική επιμόρφωση να θεμελιώνει τη γωνιά αυτή του πολιτισμού.
Η ανταλλακτική βιβλιοθήκη στη Γλυφάδα καταφθάνει μετά τη βιβλιοθήκη της Κηφισιάς, της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, της πλατείας Δεξαμενής στο Κολωνάκι και των Χανίων. Είναι αυτόνομη ενεργειακά αξιοποιώντας εγκατεστημένα φωτοβολταϊκά στην οροφή της για να φωτίζεται, ενώ διαθέτει και οθόνη αφής με χρηστικές πληροφορίες για την ανταλλαγή βιβλίων. Πλήθος κόσμου παρευρέθη στα εγκαίνια της βιβλιοθήκης, με τον δήμαρχό της Γλυφάδας Γιώργο Παπανικολάου να δηλώνει: «Αυτό το εγχείρημα στηρίχθηκε κυρίως στο μεράκι ορισμένων ανθρώπων, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά. Καλώ όλους να προστατεύσουμε τη βιβλιοθήκη και να ανταλλάζουμε βιβλία όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς». Να σημειωθεί πως η δεύτερη ανταλλακτική βιβλιοθήκη στο δήμο Γλυφάδας αναμένεται να τοποθετηθεί το Σεπτέμβριο στο εμπορικό κέντρο του Δήμου
πηγή : Δωρεάν ανταλλακτικές βιβλιοθήκες σε πλατείες και… παραλίες – in.gr. Ελισάβετ Σταμοπούλου
Myths about housewives and stay-at-home moms are not rare in our society. In fact, they’re so prevalent that even people who should know better, including myself, hold lots of unconscious prejudices about them and spend years assuming that the work they do is “simple.” Despite decades of advancement for women, images of stay-at-home moms on TV, in movies, and in advertisements still show unrealistic women with immaculate hair and cheerful smiles, who chuckle about how tough their lives are. Depictions of these women also tend to be overwhelmingly white and, of course, middle to upper class.
When I say that I should know better, it’s because my sister recently had a baby and has transitioned into being a full-time mother. Observing her at work quickly shattered any illusions I had about modern-day housewifery. She works harder than anyone I know, and she’s complained more than once about how the media portray her job as one that should be accomplished with ease and elegance. I can’t even begin to imagine how hard it must have been before today’s modern conveniences, especially because being a present-day mom who stays at home seems so much tougher than most of us realize.
Myths about housewives go way back but still persist today, even among feminist circles and, until recently, my own brain. Let’s get to busting them.
continue reading in :
7 Myths About Housewives, Debunked by Lindsey Weedston — YES! Magazine.
In traditional Hawaiian culture, creative expression of gender and sexuality was celebrated as an authentic part of the human experience. Throughout Hawaiian history, “mahu” appear as individuals who identify their gender between male and female. Hawaiian songs often contain deeper meanings—called kaona—that refer to love and relationships that don’t conform to contemporary Western definitions of male and female gender roles.
As a 21st century mahu, Hina’s experience is not unlike many others who defy Western gender classifications.
Expressions of sexuality and gender by mahu individuals were often reflected in Hawaiian arts, particularly in traditional hula and music, which continue today. The 2014 documentary Kumu Hina follows the journey of Hinaleimoana Wong-Kalu (“Hina”), a teacher—or kumu—at a Hawaiian charter school in Honolulu, who is mahu. Kumu Hinaexplores the role of mahu in Hawaiian society through the lens of a Native Hawaiian who is deeply rooted in the traditions of her ancestors and committed to living an authentic life.
As a 21st century mahu, Hina’s experience is not unlike many others who defy Western gender classifications. Born Collin Kwai Kong Wong, she struggled to find acceptance throughout her youth. Today, Hina presents herself as a female in her dress and appearance, though she embraces both masculine and feminine aspects of her identity equally. And while the film focuses on her journey to become Hina, it characterizes her by more than her gender identity. The film presents a portrait of Hina as a devout cultural practitioner and educator whose most fundamental identity lies in being Hawaiian.
As a kumu at the charter school Halau Lokahi, Hina instills time-honored traditions and cultural values in her students. One student in particular, middle schooler Ho‘onani, traverses the ever-treacherous waters of youth with the additional strain of identifying as being “in the middle.” Hina relates to Ho‘onani’s journey and challenges the students to create a safe and accepting environment. This proves transformative for Ho‘onani, as her determination to define herself and prove her capability garners her the lead role in the school’s all-male ensemble, which the boys do not dispute. Due to the example Hina sets, her classrooms embrace a new “normal” that openly acknowledges all identities. The result is a confident, empathetic community of young people who validate the complexities of Ho‘onani’s reality and provide her with a compassionate place to grow up.
“It’s all a natural thing,” Ho’onani explains. “Kumu’s in the middle too. Everybody knows that, and it’s not a secret to anybody. What ‘middle’ means is a rare person.” Under Hina’s mentorship, Ho‘onani flourishes, excelling in all areas of study, including music and hula, and earning the respect of her peers. As she prepares for a school event, Hina instructs that shell leis be worn by students based on color: white for the girls and yellow for the boys. Without hesitation, Ho‘onani suggests she wear both, and Hina agrees. “See, you get both—because she’s both,” she explains. This is Hawaiian mahu, unique in its perspective that an individual who has embraced both sides of their gender identity does not require exclusive definition. Those who identify with being mahu may exude more masculine or feminine qualities, but their inner experience is one that ebbs between the two with the grace and subtlety of the ocean tide.
When I interviewed Hina for MANA magazine’s 2014 feature “Beyond the Binary,” she explained: “A mahu is an individual that straddles somewhere in the middle of the male and female binary. It does not define their sexual preference or gender expression because gender roles, gender expressions, and sexual relationships have all been severely influenced by the changing times. It is dynamic. It is like life.” The “changing times” Hina refers to began with the arrival of Christian missionaries in the 1800s and the imposition of Western values on the Hawaiian community. They banned cultural expressions that celebrated diverse sexual views and traditions they believed to be profane, such as hula, and drove them underground. The suppression of traditional Hawaiian values and practices marked a turning point in Hawai‘i’s history, one in which mahu began a struggle to find acceptance.
Kumu Hina lifts the veil on the misunderstood and marginalized experience of “other” gendered individuals whose identity cannot be defined by the broad strokes of contemporary Western categorization.
One of the greatest journeys of the human experience is the struggle to accept oneself and live authentically. Kumu Hina lifts the veil on the misunderstood and marginalized experience of “other” gendered individuals whose identity cannot be defined by the broad strokes of contemporary Western categorization. For many Native Hawaiians, authenticity is at the heart of the human experience. Living authentically is one of the highest honors individuals can bestow upon themselves, their families, and their communities. By embracing her identity, Hina not only fulfills her own personal journey to find love and happiness, but she is able to positively influence the lives of students like Ho‘onani who are grappling with their own identities.
To continue promoting Kumu Hina’s message of acceptance, a 24-minute version of the film and teaching guide were created as an educational resource. This short film, called A Place in the Middle, premiered in February 2015 in Germany and played at Toronto’s TIFF Kids International Film Festival in April. According to co-producer Joe Wilson, the film “has struck a chord with educators and other professionals in need of resources on gender diversity and cultural empowerment.” The film demonstrates healthy ways to address gender identity in the classroom and promotes a safe academic environment for youth to thrive.
Thanks to the determination of Hina and others, the Hawai‘i Marriage Equality Act of 2013 was passed in November 2013. And though further efforts are needed to reach equality, Hina finds validation in her home. “I’m fortunate to live in a place that allows me to love who I love,” she says. “I can be whoever I want to be. That’s what I hope most to leave with my students—a genuine understanding of unconditional acceptance and respect. To me, that’s the true meaning of aloha.”
posted Jul 27, 2015
Jade Snow wrote this article for Make It Right, the Summer 2015 issue of Yes! Magazine. Jade has danced hula for 23 years. She left the Islands to attend college in Oregon and returned home to dance in the Merrie Monarch Festival. She is managing editor of the Hawaiian culture publication MANAmagazine and co-creator of the island lifestyle blog Pikake Pursuit.
source: What Native Hawaiian Culture Can Teach Us About Gender Identity by Jade Snow — YES! Magazine.
Μοιάζουμε με πουλιά ταξιδιάρικα, όλοι οι άνθρωποι, ακόμη κι κείνοι που ξεβολεύονται δυσκολότερα. Μοιάζουμε με περβόλια. Με ανθισμένους μπαξέδες. Θέλουμε νερό, ήλιο και καθαρό αέρα για να θεριέψουμε και να τραβήξουμε τον ανήφορο.
Εκεί, γύρω στα 45, στον πυρήνα μιας χορτάτης ζωής, που εύχομαι να σου σφαλίσει. τα μάτια μονάχα σαν πατήσεις τα 90, οφείλεις καλέ μου άνθρωπε, για να το κατορθώσεις και να ελπίζεις στο ακατόρθωτο να έχεις γευτεί τα ακόλουθα:
Να ζήσεις έναν έρωτα όλο τρέλα. Να σπάσεις φρένα, να λυγίσεις σίδερα, να φας καρφιά. Από κείνους τους κινηματογραφικούς έρωτες που λιγώνεσαι να χαζεύεις. Και για μια φορά έστω, στη μάταιη αυτή ζωή σου, να νιώσεις πώς είναι να σου μπήγουν δυο μάτια καρφιά στην ψυχή και στο μυαλό, να σφιχτεί το στομάχι, να λαθέψει το μυαλό, να κουμαντάρει η καρδιά σα γενικός δερβέναγας.
Εκεί γύρω, μέχρι τα 45 να’ χεις κάνει δύο τεράστια μεθύσια. (μόνο 2; έχουμε καταστραφεί) Ένα της χαράς κι ένα από σεκλέτι και βαρύ καημό. Να καταλάβεις τη γλύκα του απόλυτου ξοδέματος και εξευτελισμού. ” Να γίνεις λάσπη και χώμα” και μέσα στον απόλυτο χαμό να γευτείς την ασημαντότητα των στιγμών, το μεγαλείο του ανθρώπου, τον πόνο για μιαν αγάπη που έχασες ή για μια νίκη που κέρδισες. Να συρθείς στα πατώματα, να αγαπήσεις τη νύχτα και τους κατοίκους της και να μονιάσεις μαζί τους ξοδεύοντας μια μικρή περιουσία σε πιοτό για να σε μνημονεύουν. (προ ευρώ εποχής )
Εκεί γύρω, μέχρι τα 45, στο κέντρο μιας απρόβλεπτης ζωής, να έχεις βρεθεί μια φορά σε ένα επαρχιώτικο πανηγύρι, από κείνα τα αναστενάρικα με τα κλαρίνα και τους ζουρνάδες και την τσίκνα στο ρουθούνι. Με τη σκόνη να σε ζώνει σαν το φίδι, το χαλβά Φαρσάλων να σου ανακατεύει τα σωθικά, το γύρο του θανάτου, τις κάλτσες, τα βρακιά και τις παντόφλες στα σύρματα. Αυτοσχέδια σκηνικά, γκροτέσκο φιγούρες, μιας ζωής καρικατούρας που δεν της πρέπει να την φέρνεις βαρέως σε καμία περίπτωση.
Εκεί γύρω, μέχρι τα 45, να την έχεις κάνει κοπάνα από όλους κι όλα και για μερικές απειροελάχιστες στιγμές να έχεις καταφέρει να κατεβάσεις διακόπτες και να χαθείς από προσώπου γης. Να διαλέξεις το μέρος και να εξαφανιστείς για μια ολόκληρη μέρα. Να κλείσεις τηλέφωνα, υπολογιστές κι ατζέντες και να σωπάσεις. Να αποκοιμηθείς ολομόναχος, να σκορπίσει το μυαλό, να βυθιστείς στο απόλυτο τίποτα.
Εκεί γύρω μέχρι τα 45, να έχεις ξύσει την κούτρα και αναπολώντας τα παιδικά σου χρόνια, να έχεις κουτρουβαλήσει έστω για μια ακόμη φορά στους δρόμους, στις αμμουδιές, στο χορτάρι, στην πλατεία του χωριού, σε μια πλαγιά, σε ένα μεγάλο σαλόνι , σε μια λουλουδιασμένη αυλή, όπου τέλος πάντων μπορέσεις. Να λαχανιάσεις από το τρέξιμο, να γρατζουνίσεις τα γόνατα, να σκίσεις τα ρούχα από το παιχνίδι.
Να έχεις ταξιδέψει τουλάχιστον σε έναν ονειρεμένο προορισμό και να μην πάψεις να ελπίζεις για τον παραδεισένιο. Κι όταν σε στριμώχνουν τα τετραγωνικά, εκείνες τις μέρες τις ανάποδες και τις θλιμμένες, να αναπολείς εκείνα τα μερόνυχτα που είχες δραπετεύσει.
Εκεί γύρω, μέχρι τα 45, να έχεις συγχωρέσει έναν εχθρό και να έχεις σταθεί σε ένα φίλο, δίχως να σου το ζητήσουν.
Απαραίτητα να έχεις βρεθεί σε ένα γερό συμπόσιο, από κείνα της παλιάς κοπής και να ‘χεις χορέψει ξέφρενα, δίχως καμιά ντροπή.
Να έχεις κάνει την πιο απρόβλεπτη πράξη σε έναν άγνωστο στο δρόμο και για μια στιγμή να ήσουν η αιτία για να νιώσει το κέντρο του κόσμου. Να το έχεις κάνει, όταν δεν θα το περιμένει και να τον έχεις εκπλήξει με τον πιο ευχάριστα περίεργο τρόπο.
Να έχεις ζήσει τρεις συνεχόμενες μαραθώνιες βραδιές με τις αγαπημένες σου κινηματογραφικές ταινίες και την καλύτερη παρέα. (άπειρα καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα)
Να έχεις ξοδέψει τα ραντεβού ενός μήνα, σε μια συναυλία προδιαγραφών τουλάχιστον Γούντστοκ, με τα μαλλιά ανέσπα και τα μυαλά στα κάγκελα.
Να έχεις αγαπήσει τρεις ποιητές και να έχεις ταυτιστεί με τους ήρωες από τρία μυθιστορήματα. Να είναι δικοί σου. Σαν δεύτερη οικογένεια.
Να έχεις ανακαλύψει δύο από τα πολλά κρυφά ταλέντα που σίγουρα θα έχεις και να τα έχεις βγάλει στο φως. Ζωγράφισε, τραγούδησε, μάθε κιθάρα, τρομπέτα, κλακέτες, φλαμένκο, καβάλησε κανένα άλογο, πήδα από γέφυρες, ανέβα σε αερόστατο, παίξε θέατρο, κλώτσα μπάλες, τρέξε στα γήπεδα, μάθε να πιλοτάρεις αεροπλάνο, βγάλε άδεια δύτη. Κολύμπα στα βαθιά.
Κυρίως όμως εξέπληξε τον εαυτό σου. Κάνε λάθη κι ας μη μάθεις ποτέ από αυτά. Κάνε φίλους καρδιάς, εκείνους που χαμογελάνε πολύ, τους θετικούς μιας ζωής που είναι έτσι κι αλλιώς βουτηγμένη στην άρνηση. Να μην ντρέπεσαι για το παιδί που αφήνεις ακόμη να σου ψιθυρίζει στα αυτιά, να σου μπερδεύει τα μαλλιά. Συμφιλιώσου με τα ζόρια σου- ναι μπορεί να μην κάνεις ποτέ περιουσίες, πιθανόν και γάμο, μπορεί και παιδιά, να αποκτήσεις φαλάκρα, κοιλιά, ρυτίδες, πρεσβυωπία- κανάκεψε όμως τα κατορθώματά σου και καμάρωσε σαν τον Ηρακλή, μα πάνω από όλα να μην κουραστείς να ζεις ξανά και ξανά και ξανά…
της Αθηνάς Τερζή
ΠΗΓΉ: Εκεί γύρω, μέχρι τα 45, κοίτα να ντύνεσαι καλά κι έρχεται κρύο | Parallaxi Magazine.
An etude a day keeps the doctor away. Recommended by doctors worldwide.
Enjoy Management
ΚΑΘΑΡΑ και ΞΕΚΑΘΑΡΑ για: Πολιτική, Άμυνα, Οικονομία, Κοινωνία, Διπλωματία.
Εδώ δεν πουλάμε σουβλάκια
Συζήτηση για την Στρατιωτική Ισχύ, υπό την ευρεία της έννοια, από την οπτική σκοπιά της Ελλάδος
defensegr
The Highs and Lows of a Marathon Addict
Όλη η αλήθεια για το τι μπορεί να καταφέρει ο άνθρωπος
Εκπαίδευση στη χρήση αρχαίας, μεσαιωνικής και αναγεννησιακής σπαθασκίας, καθώς και εκπαίδευση στο μοντέρνο άθλημα της ξιφασκίας.
Η προσωπική μου βιβλιοθήκη
Asymmetric Threats
Έμψυχον και αεικίνητον
Hellenic Military Books
Live Your Maths
Μια διαδρομή ζωής